…bawią, prowokują, zachwycają.

„Córki dancingu”, reżyseria – Agnieszka Smoczyńska, scenariusz – Robert Bolesto, zdjęcia – Kuba Kijowski P.S.C., kostiumy – Katarzyna Lewińska, charakteryzacja – Janusz Kaleja, efekty charakteryzatorskie – Tomasz Matraszek, dźwięk – Maria Chilarecka, Marcin Lenarczyk, montaż – Jarosław Kamiński, muzyka i teksty piosenek – Ballady I Romanse (Zuzanna Wrońska / Barbara Wrońska), choreografia – Kaya Kołodziejczyk, Jarosław Staniek, Betty Q, scenografia – Joanna Macha, kierownictwo produkcji – Andrzej Besztak, koproducenci – Jarosław Sawko / Piotr Sikora, producent – Włodzimierz Niderhaus. Produkcja – Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, koprodukcja – Telewizja Polska S.A., Platige Image S.A. Film współfinansowany przez polski instytut sztuki filmowej. Dystrybucja w Polsce: Kino Świat Sp. z o.o.

Od Świąt na ekranach naszych kin możemy oglądać polską produkcję filmową, a właściwie filmowo-muzyczną „Córki dancingu” w reżyserii Agnieszki Smoczyńskiej. Film ów to dość oryginalna kompilacja baśniowej opowieści o syrenach, siermiężnej rzeczywistości PRL-u i zachwycającej muzyki zespołu „Ballady i Romanse”. Różne stylistyki i konwencje.

***

Obsada:  Kinga Preis – wokalistka, Michalina Olszańska – syrena Złota, Marta Mazurek – syrena Srebrna, Jakub Gierszał – basista, Andrzej Konopka – perkusista, Zygmunt Malanowicz – kierownik sali, Marcin Kowalczyk – tryton, Magdalena Cielecka – Boskie Futro, Katarzyna Herman – porucznik MO, Katarzyna Sawczuk – Nancy.

***

Syreny nie są jednak słodkie i disneyowskie, a dosłownie rybie i drapieżne. PRL nie jest jednak groteskowy jak w komediach Barei, ale dojmująco przygnębiający, bo przedstawiony z knajpianej perspektywy nocnego, dancingowego życia. Natomiast muzyka to nie kawałki do kręcenia się na parkiecie przy kotlecie, ale historie przez życie pisane.

Wybierając się na tę niekonwencjonalną produkcję, dobrze jest iść ze świadomością, czego możemy się spodziewać. Dobrze jest wiedzieć, czym jest albo czym był dancing. Kto jeszcze używa tego słowa? Estradowi ówcześni artyści to nie dzisiejsi celebryci, a raczej ludzie żyjący w innej rzeczywistości, pomieszania dnia z nocą, jawy z pijanym snem – chciałoby się powiedzieć – tylko, że to nie jest sen…. No i na tym tle obserwujemy zagubione, ale próbujące się w tym wszystkim odnaleźć dorastające dziewczyny. Bezbronne – zwykło się mówić i pewnie na ogół tak by było, ale tu w świat dorosłości, może raczej dorosłych, wkraczają syreny, które takie bezbronne już nie są. Aspiracje i blichtr życia w świetle jupiterów, seks i miłość, samotność i rodzina, normalność i bezpieczeństwo – tego wszystkiego szukają. I to na pewno jest ponadczasowe. Z tym wszystkim zmaga się i współczesna młodzież, może inne są okoliczności, otoczenie, gadżety, ale zagubienie to samo.

„Córki dancingu” to nie hollywoodzka historia z happy endem, słodkim wzruszającym zakończeniem. To szczera, brutalna prawda o życiu, złagodzona przez muzyczną i surrealistyczną oprawę. Opowieść – mimo że z bajkowymi akcentami – niezwykle wiarygodna, bo zarówno reżyserka, jak i autorki tekstów piosenek i muzyki do filmu, jako dziewczynki wychowały się w świecie dancingu lat 80. Towarzyszyły rodzicom, którzy grali w zespołach w ekskluzywnych restauracjach.

Film zachwyca muzyką, ale i kreacjami aktorek młodego pokolenia – Michaliny Olszańskiej i Marty Mazurek. Do tego mamy znakomitą kreację Kingi Preis i nie tylko. Trudno nie wspomnieć o znakomitych zdjęciach, rewelacyjnej charakteryzacji i scenografii. A syrenie ogony to perfekcyjna robota.

„Córki dancingu” to nie jest opowieść łatwa, lekka i przyjemna. To obraz, który nie pozostawia obojętnym. Przeciwwaga dla wypracowanych, słodkich i ckliwych komedii romantycznych. No i takie jest życie…
Gorąco polecam.

Grzegorz Mosieniak / OiD

***

***

Na tegorocznym FF w Gdyni „Córki Dancingu” otrzymały Nagrodę za Najlepszą Charakteryzację, a w ręce Agnieszki Smoczyńskiej trafiła Kryształowa Gwiazda Elle. Film znalazł się także w Konkursie Zagranicznych Filmów Fabularnych festiwalu Sundance. W rolach głównych – dwie niezwykle uzdolnione aktorki młodego pokolenia: Michalina Olszańska i Marta Mazurek. Wspierają je gwiazdy polskiego kina w nowych, zaskakujących wcieleniach – Kinga Preis jako królowa sceny disco, Magdalena Cielecka w roli striptizerki o pseudonimie Boskie Futro, rozgrzewającej do czerwoności bywalców PRL-owskich dancingów i Jakub Gierszał jako wirtuoz basowego brzmienia. W tle pulsuje rytmiczna muzyka zespołu Ballady i Romanse oraz najpopularniejsze szlagiery lat 70. i 80. – od „Byłaś serca biciem” Andrzeja Zauchy i „Bananowego songu” grupy Vox po nieśmiertelne „I Feel Love” Donny Summer w brawurowym wykonaniu samej Kingi Preis.

TWÓRCY FILMU

REŻYSERIA: Agnieszka Smoczyńska – reżyserka i scenarzystka. Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu, ukończyła kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim (2002) oraz kurs dokumentalny Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Ma również absolutorium wydziału reżyserii filmowej i telewizyjnej na WRiTv Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (2005).
Jest stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne. Podczas studiów nakręciła dwie etiudy –„Kapelusz” oraz „3 love”, które zostały bardzo dobrze przyjęte i zdobyły kilkanaście nagród w Polsce i za granicą. W 2007 roku, wspólnie z Robertem Bolesto, zaadaptowała opowiadanie Olgi Tokarczuk, na podstawie którego  powstał film krótkometrażowy „Aria Diva”. On także okazał się sukcesem: zdobył nagrody na wielu festiwalach, m.in. w Krakowie i Nowym Jorku.

SCENARIUSZ: Robert Bolesto – ur. 1977 roku w Kętrzynie. W 2000 roku zadebiutował w Rzeczpospolitej (dodatek Plus-Minus) opowiadaniem „Gorący dzień”. W 2002 roku ukończył dwuletnie Warsztaty Pisarskie w Collegium Civitas w Warszawie. W latach 2003/2006 współpracował z Laboratorium Dramatu. Debiut sceniczny dramatem „147 dni” (2005) w reż. Krzysztofa Rekowskiego w Teatrze Powszechnym im. Zygmunta Hübnera w Warszawie. W latach 2006/2007 kierownik literacki w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Autor dramatów m.in. „O matko i córko!”, „Zabić Bonda”, „Lovecraft”.
W 2008 roku przepisał na scenę Teatru Polskiego w Bydgoszczy powieść Janusza Korczaka „Kajtuś Czarodziej” w reż. Łukasza Kosa. W 2013 roku dramat „Ayrton Senna da Silva” w reż. Łukasza Kosa wystawił Teatr IMKA w Warszawie. 2014 rok – Teatr Lalka w Warszawie „Bankructwo małego Dżeka” reż. Ł. Kos. Publikował opowiadania w „Lampie” i teksty w „Machinie”, „dwutygodnik.com”.
Współscenarzysta filmu fabularnego w programie 30 Minut „Aria Diva” (2007) w reż. Agnieszki Smoczyńskiej (film zdobył nagrody m.in. na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Międzynarodowym Festiwalu Filmowym „Nowe Horyzonty” we Wrocławiu, Krakowskim Festiwalu Filmowym, The New York Polish Film Festival).
Współscenarzysta filmu fabularnego „Hardkor Disko” (2014) w reż. Krzysztofa Skoniecznego (film zdobył m.in. Grand Prix na Koszalińskim Festiwalu Polskich Debiutów Filmowych i nagrodę za debiut na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni).
Scenariusz musicalu filmowego „Córki Dancingu” znalazł się w finale konkursu scenariuszowego SCRIPT PRO 2013. Jest autorem scenariusza filmowego o Beksińskich „Ostatnia Rodzina”, który znalazł się w finale konkursu scenariuszowego Hartley- Merrill 2010 i jest obecnie w produkcji w reż. Jana P. Matuszyńskiego (premiera 2016).

MUZYKA: Zuzanna i Barbara Wrońskie (zespół Ballady i Romanse) – jeden z najciekawszych zespołów polskiej sceny muzycznej ostatnich lat. Tworzące go siostry Wrońskie są laureatkami wielu konkursów i nagród, zdobyły m. in. nadawaną przez TVP Kultura Gwarancję Kultury czy nominację do Paszportu Polityki. Zapomnij: druga płyta zespołu została przez Gazetę Wyborczą wybrana na najlepszą płytę 2012 roku. Powszechnie docenia się ich oryginalność i wyjątkowość, dostrzega się ciekawe aranżacje muzyczne i głębokie poetyckie teksty piosenek. W tym roku zespół wystąpił m. in. na festiwalach Open’er i Męskie Granie.

ZDJĘCIA: Kuba Kijowski – operator filmowy, absolwent PWSFTviT w Łodzi. Studia ukończył w 2005 roku filmem dyplomowym „Moje miejsce”. Zrzeszony w Stowarzyszeniu Autorów Zdjęć Filmowych – P.S.C. Jego debiutem fabularnym był film „Sekret” Przemysława Wojcieszka, za który otrzymał indywidualną Nagrodę im. A. Munka „za dojrzałość”. „Płynące wieżowce” w reż. Tomasza Wasilewskiego to kolejny film w jego dorobku. Operator kamery nominowanego do Oscara filmu Agnieszki Holland „W ciemności”. Autor zdjęć do spektaklu Teatru Telewizji „Wasza Wysokość” w reż. Agnieszki Smoczyńskiej. Był również autorem zdjęć do teledysku Ani Dąbrowskiej „Bawię się świetnie”, jak i wielu innych artystów. http://www.kubakijowski.com/

SCENOGRAFIA: Joanna Macha – członkini Polskiej Akademii Filmowej, scenografka. Za scenografię do filmu „Wenecja” Jana Jakuba Kolskiego otrzymała najważniejsze nagrody filmowe w kraju: Orła oraz nagrodę na Gdyńskim Festiwalu Filmowym. Współpracuje z wybitnymi, bardzo różnorodnymi reżyserami: od Wojciecha Smarzowskiego przez Władysława Pasikowskiego po Lecha Majewskiego.

CHOREOGRAFIA: Kaya Kołodziejczyk – tancerka i choreografka. Absolwentka legendarnej, jednej z najlepszych na świecie, szkoły tańca współczesnego P.A.R.T.S. w Brukseli oraz Hochschulefür Musik Und Darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem. Tancerka renomowanego zespołu Rosas Anny Teresy de Keersmaeker. Obecnie działa jako artystka niezależna, realizując własne projekty i biorąc udział w spektaklach innych twórców w Polsce i na świecie.
Jarosław Staniek – tancerz i choreograf, a także reżyser i scenarzysta. Autor choreografii do blisko 200 spektakli teatralnych w Polsce i Europie. Uhonorowany: Nagrodą Dziennikarzy za koncert Debiuty w Opolu; Nagrodą Prezydenta Miasta za choreografię do „West Side Story” w Teatrze Muzycznym w Gdyni; Nagrodą Prezydenta Miasta za choreografię do trans-opery „Sen Nocy Letniej”; Złotą Maską za choreografię spektaklu „Footloose”; Pomorską Nagrodą Artystyczną za spektakl roku dla widowiska „Opentaniec”; Nagrodą Prezydenta Miasta za reżyserię spektaklu „12 ławek”. „Musical Chess” został wybrany najlepszą musicalową realizacją roku w Niemczech. Nagroda Artystyczna Prezydenta Miasta w kategorii „Przedsięwzięcie Roku” dla spektaklu „Metropolish”; Specjalna Złota Maska za sezon 2013/2014 dla spektaklu „Tu-wim” z Teatru Powszechnego w Łodzi.

DŹWIĘK: Marcin Lenarczyk – artysta i reżyser dźwięku ceniony na scenie muzyki alternatywnej i eksperymentalnej. Autor instalacji dźwiękowej wyróżnionej główną nagrodą na 11. Międzynarodowym Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku. Nagrodzony za dźwięk do filmu „Stacja Warszawa” na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych Młodzi i Film.
Maria Chilarecka – operator dźwięku, członek Polskiej Akademii Filmowej. Nagrody indywidualne: za film „Ojciec” – Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” nagroda za dźwięk za „skonstruowanie dodatkowej warstwy narracyjnej, solidną post produkcję, interesujący montaż efektów i muzyki oraz dobre, dynamiczne zgranie”. Za film „Sztuczki” – Orzeł (Polska Nagroda Filmowa); nominacja w kategorii: najlepszy dźwięk. Za film „Dzień Świra” – Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni; nagroda za dźwięk.

CHARAKTERYZACJA: Janusz Kaleja – autor charakteryzacji do polskich filmów, seriali telewizyjnych i spektakli teatralnych. Nagrody indywidualne: nagroda za charakteryzację na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych 2011 za film „Lęk wysokości”; nagroda za charakteryzację na Gdynia Film Festival 2012 za film „W ciemności”.

EFEKTY CHARAKTERYZATORSKIE: Tomasz Matraszek – charakteryzator. Ukończył Pomaturalną Szkołę Charakteryzacji Teatralno-Filmowej w Warszawie oraz Szkołę Efektów Specjalnych w Berlinie. Pracował m.in. przy filmach „Katyń” Andrzeja Wajdy, „Mała Matura” Janusza Majewskiego czy „Essential Killing” Jerzego Skolimowskiego.

KOSTIUMY: Katarzyna Lewińska – laureatka nagród za kostiumy do filmów „W ciemności” Agnieszki Holland, „Sponsporing” Małgorzaty Szumowskiej czy „Boisko bezdomnych” Kasi Adamik. Współpracuje również z Wojciechem Smarzowskim i Iwanem Wyrypajewem.

OBRAZY MALARSKIE WYKORZYSTANE W INTRO I W FILMIE: Aleksandra Waliszewska – artystka sztuk wizualnych. Uznana na świecie graficzka i malarka. Zajmuje się malarstwem sztalugowym i ściennym, jest autorką gwaszy, rysunków, grafik i ilustracji. Jest absolwentką ASP w Warszawie. Stypendystka Ministra Kultury i Sztuki, w 2010 roku była finalistką polskiego etapu prestiżowej Henkel Art Award.

AUTORKA CZOŁÓWKI: Julia Mirny – ilustratorka, malarka, art director. Absolwentka Wydziału Grafiki na warszawskiej ASP. Laureatka nagrody Projekt Roku 2013 w kategorii Ilustracja. Nagrodzona 2 srebrnymi nagrodami w Konkursie Twórców Reklamy KTR w kategorii Ilustracja. Współpracuje z TVP Kulturą i jest odpowiedzialna za nową oprawę wizualną Telewizji z okazji 10-lecia anteny. Jest autorką felietonów „Nieźle Wyszparowani” na blogu Cyfrowej Biblioteki Narodowej POLONA oraz corocznej oprawy graficznej wydarzenia kulturalnego „Imieniny Jana Kochanowskiego” dla Biblioteki Narodowej. Ilustrowała dla takich magazynów jak: „Kikimora”, „Machina”, „Melba”, „Podróże”. Dodatkowo współpracowała z Łódzką Szkołą Filmową, Teatrem Dramatycznym w Wałbrzychu, Instytutem Stefana Starzyńskiego oraz Muzeum Historii Żydów Polskich.

ANIMACJA CZOŁÓWKI: Michał Borowski – ur. 1983 roku w Bytomiu. Edukację zaczął na katowickiej ASP, a dokończył na ASP w Krakowie na Wydziale Malarstwa. Poza plastyką zawsze interesowała go technologia, stąd zainteresowanie animacją i cyfrowymi technikami graficznymi. Zajmował się m. in. animacją, ilustracją i postprodukcją reklam. Do ostatnich sukcesów na polu zawodowym zalicza współpracę z Julią Mirny, której owocem jest animowana oprawa graficzna TVP Kultura.