Pomysł na projekt zrodził się z jednej strony z towarzyszącej mi od dłuższego czasu refleksji nad naszym stosunkiem do rzeczy, a z drugiej z pytania o tożsamość miasta, w którym mieszkam od 20 lat. Warszawa to miejsce szczególne, zarówno z racji jej stołeczności, jak i złożonej, bolesnej historii. O takim miejscu nie jest łatwo opowiedzieć. Moja próba polega na przedstawieniu skromnego wycinka większego obrazu, na jaki składają się małe, prywatne historie mieszkańców, ukryte w drogich im przedmiotach. Myślę, że to właśnie ten kolorowy patchwork indywidualnych zdarzeń i przeżyć tworzy historię naszej zbiorowości – opowiada Wioletta Gołębiewska.

W 2012 roku spotkałam się z 49 osobami, które łączyło jedno: wszystkie mieszkały w Warszawie, niektóre od pokoleń, inne od paru lat. Każdą z tych osób poprosiłam o wybranie jednej rzeczy, która jest dla niej cenna nie ze względu na wartość materialną, lecz emocjonalną. Robiłam zdjęcia danego przedmiotu i nagrywałam jego historię. Opowieści te kondensowałam potem w kilku linijkach tekstu, starając się jak najwierniej oddać ton oryginalnej wypowiedzi i prosząc moich bohaterów o autoryzację ostatecznej wersji.

Wernisaż 08.04.2014, godz. 18.00.
Termin  08.04 – 04.05.2014 r.
Miejsce: Dom Spotkań z Historią
ul. Karowa 20, Warszawa.

Wioletta Gołębiewska. Rocznik ’74. Mieszka w Warszawie. Z zawodu tłumaczka. Absolwentka Studium Fotografii ZPAF.  Członek OW ZPAF. Stypendystka m. st. Warszawy.